Mooie man

Zachtjes hoor ik het ritselen, ik kijk op de camera naast mijn bed. Die geeft me een blik op zijn bed. Ik kan duidelijk het hoofdeinde zien, maar ik kan er geen soep van maken. Waar is zijn hoofd? Gedachten aan de afgelopen nacht wekken een gevoel van weerstand bij mij op. Ik moet me er echt toe zetten om even bij hem te gaan kijken. Gisteren had hij heel stilletjes gespuugd en heeft dan niet het besef om anders te gaan liggen of een keel op te zetten. Het was een ravage. Kots opruimen is zo niet mijn ding en al helemaal niet midden in de nacht…

Ik zie of ruik niets als ik zijn kamer binnen kom. Opgerold in zijn dekbed ligt hij heel rustig te slapen. Opgelucht kruip ik even naast hem en voel zijn warmte. Als een klein kacheltje ligt hij daar te gloeien in zijn cocon, volledig onbewust van mijn aanwezigheid. Wat zou hij dromen als hij kan dromen? Dat vraag ik me altijd af als hij er zo ontspannen bij ligt. Er is niets dat op 'kunnen dromen' wijst, maar stiekem hoop ik voor hem van wel.

Het licht van het halletje schijnt over zijn gezicht. Volledig ontspannen ziet hij er zo heerlijk gewoon uit. Mooi zelfs met zijn hoekige kaaklijn, zijn donkere dikke bos haar en wenkbrauwen, volle lippen en een lichte stoppelbaard. Een prachtig kind, ook met 26 jaar.

Voordat ik weer naar mijn eigen bed verhuis, schud ik zijn kussens nog even op en pulk hem uit zijn dekbed. Ik steek de randen diep onder het matras in de hoop dat het blijft zitten. Hij kijkt nog even over zijn schouder naar me en draait zich dan heerlijk op zijn zij. Zijn ogen zijn alweer dicht en zijn gezicht ontspannen. Het is een lieve mooie man, die oudste kleine man van mij!